Schoolkrant

Ik heb vorig jaar voor Nederlands het boek Eilandgasten van Vonne van Der Meer gelezen. Om een kleine impressie te geven waar het boek over gaat heb ik achterkant even overgenomen:

In Duinroos, een eenvoudig maar gastvrij huurhuis op een Waddeneiland, volgen de vakantiegangers elkaar op. Een stel jonge ouders komt naar het eiland in een poging hun huwelijk te redden; een weduwnaar met het voornemen een einde aan zijn leven te maken; een twintigjarig meisje dat net ontdekt heeft dat ze zwanger is; een veertiger die op zijn werk wordt ingehaald door een jongere, energiekere collega; drie studenten die twijfelen wie voor wie bestemd is…

 

Klinkt niet verkeerd toch? Alleen het boek bestaat uit allemaal korte verhalen die verbonden worden door de schoonmaakster. Maar dit is echt minimaal: het zijn eerder zes losse verhalen.

Er werd tegen mij gezegd dat het boek makkelijk te lezen was, maar daar ben ik het absoluut niet mee eens. Naast dat ik het ingewikkeld vond dat het allemaal losse verhalen waren, sprak de schrijfstijl mij ook niet aan.

Nu moet ik bekennen dat ik de meeste (Nederlandse) boeken lastig te lezen vindt, maar dat was nu niet het geval. Dit boek heeft over het algemeen namelijk korte zinnen en niet al te moeilijke woorden. Wat me het meest stoorde aan het boek, was het feit dat ik weinig interesse had in de personages. Ze hebben weinig diepgang en daarom kon ik me ook niet echt inleven in de personages.  Ik las – en las nog een pagina – en toen was het hoofdstuk al weer voorbij.

Echter was er wel één uitzondering. Dat was het hoofdstuk “een weduwnaar met het voornemen een einde aan zijn leven te maken”. Dat hoofdstuk was zo slecht nog niet. Alleen over de andere doen we geen uitspraak.

Geschreven door: Alissa Lamers